Het is er toch van gekomen. Na drie weken schijnzwanger te zijn geweest kwam de dag waarop Valma geholpen werd. Woensdag om half twaalf gebracht voor verwijderen baarmoeder etc. Toch wel moeilijk maar oke met de gedachte het is goed voor Valma heb je er vrede mee. Gelukkig begroet ze de dierenarts of het onze dochter is dus de klick hebben ze samen en dat stelt gerust. Om half zeven Valma opgehaald. Een zielig hondje amper op haar benen kunnen staan om medelijden mee te krijgen. Thuis op een warme plaats gelegd kijkt ze wat duf en triest.
De nacht zelf ook beneden geslapen. Gelukkig ging alles goed met Valma. De donderdag bleef ze nog duf en ziek uit haar ogen kijken. We hadden de indruk dat ze misselijk was. Eten deed ze nauwelijks gelukkig dronk ze wel.
De vrijdag had ze mijn bed in de kamer ontdekt en vond dat dat voor mij niet meer nodig was. Gelijk had ze. Tot de avond lag ze er prins heerlijk op. Jammer voor haar ging het bed de kamer uit en sliep ik weer gewoon boven,
Nu zaterdag lijkt ze de oude te zijn. Gek als een mandje, speels en attent. Vanaf nu moeten we haar beschermen voor haar zelf. De eerste weken niet springen, traplopen en met andere honden zich uitleven.
Je moet er wat voor over hebben om van meisje een oudere dame te worden. Wij weten zeker dat het goed gaat komen.
Groeten van een herstellende Valma en ons. Rini Theo de katten en de vissen.
