Het is er toch van gekomen. Na drie weken schijnzwanger te zijn geweest kwam de dag waarop Valma geholpen werd. Woensdag om half twaalf gebracht voor verwijderen baarmoeder etc. Toch wel moeilijk maar oke met de gedachte het is goed voor Valma heb je er vrede mee. Gelukkig begroet ze de dierenarts of het onze dochter is dus de klick hebben ze samen en dat stelt gerust. Om half zeven Valma opgehaald. Een zielig hondje amper op haar benen kunnen staan om medelijden mee te krijgen. Thuis op een warme plaats gelegd kijkt ze wat duf en triest.
De nacht zelf ook beneden geslapen. Gelukkig ging alles goed met Valma. De donderdag bleef ze nog duf en ziek uit haar ogen kijken. We hadden de indruk dat ze misselijk was. Eten deed ze nauwelijks gelukkig dronk ze wel.
De vrijdag had ze mijn bed in de kamer ontdekt en vond dat dat voor mij niet meer nodig was. Gelijk had ze. Tot de avond lag ze er prins heerlijk op. Jammer voor haar ging het bed de kamer uit en sliep ik weer gewoon boven,
Nu zaterdag lijkt ze de oude te zijn. Gek als een mandje, speels en attent. Vanaf nu moeten we haar beschermen voor haar zelf. De eerste weken niet springen, traplopen en met andere honden zich uitleven.
Je moet er wat voor over hebben om van meisje een oudere dame te worden. Wij weten zeker dat het goed gaat komen.
Groeten van een herstellende Valma en ons. Rini Theo de katten en de vissen.
Valma verraste ons met haar gedrag. Een (piep) speeltje werd onafscheidelijk, het uitlaten werd kort behoefte doen en dan direct omdraaien en naar huis willen, niet of nauwelijks eten. De vraag naar enkele dagen is wat is er aan de hand?? Zou ze ziek zijn? Nee gelukkig niet haar vacht glanst als een tierelier en haar humeur is prima wel zoekt ze rust en is ze gehecht aan knuffelen etc. Marijke, onze dochter, opperde het idee van schijnzwangerschap. Gegoogeld kwamen we inderdaad deze symptomen tegen. Nu wil het geval dat we juist besloten hadden Valma te laten steriliseren. Niet om zwangerschap te voorkomen maar wel om toekomstige baarmoederontstekingen en al de andere mogelijke kwalen voor te zijn. De dierenarts onderzocht Valma voor de sterilisatie en stelde uw hond is schijnzwanger. De tepels geven melk dus steriliseren doen we nu zeker niet. Met een vloeibare kamferspiritus keerden we huiswaarts. Dagelijks haar tepels hiermee bevochtigen, niet aaien over haar buik of tepels, en geen spullen geven die moederschap aanmoedigen was het devies. Over twee weken kijken we dan verder. Wij hebben weer iets bijgeleerd en je kan best zeggen Valma blijft ons verrassen. (de schat).
De vakantie zit erop. Valma heeft zich zo als altijd keurig gedragen. Dit keer deden we Frankrijk aan. De ardeche en vooral de Drome. Via de Jura weer naar huis. Ruim 2500 km was Valma onze reismaat.
Volgens ons is het haar goed bevallen. Het kalm aan doen met Valma is gelukt dus onderweg geen problemen gehad en ook geen dierenartsen bezocht. De ruim 4 weken hebben ons goed gedaan.
Naast Noord Duitsland is deze tweede vakantie bijzonder goed bevallen heel de maand september mooi weer gehad. Geen natte poten of regengeur in de camper en lekker veel buiten. Dat vindt Valma fijner dan in de beperkte ruimte binnen. Bijgaand enkele foto's.
Inmiddels zijn we met de specialisten een stap verder. De medicijnen slaan aan. Valma heeft daardoor minder pijn en fleurt weer op. Voorlopig geen operatie en hopen dat de wervels aan elkaar groeien en daardoor zich vast zetten. Medicijnen zullen mogelijk structureel worden. Het is van belang Valma niet te veel of te krachtig te laten sprinten. Dus geen bal weggooi spelletjes etc. Wel is het erg goed samen met haar te gaan wandelen (aan de riem) of te fietsen waarbij ze mee loopt (maximaal draaft) 7 km per uur. Galop voorkomen en opbouwen, niet te lang achter elkaar eerst 1 dan 2 enz. tot max 5 km. 1 of 2 x per dag.
Dit is goed voor haar energie, bewegingsbehoefte en haar lijf. Traplopen etc is uit den boze evenals springen etc. We gaan nu met wat meer rust in ons lijf samen met haar weer op vakantie (hele maand september).
Ongetwijfeld zal ze voor fotogenieke plaatjes gaan zorgen. In de volgende bijdrage maken we u deelgenoot.
Poot van Valma.
Ja deze titel stemt niet tot vrolijkheid en dat klopt. Valma heeft al een tijdje last van haar linkerachterbeen. Ze sprong niet meer de auto in wat ons erg bevreemde. De diagnose was knieband verrekt of gescheurt. Na twee weken pijnstilling en zo rustig mogelijk laten zijn was helaas geen verbetering te zien. Terug bij de dierenarts werden we doorverwezen naar een specialistisch centrum in Oisterwijk. Al snel was de diagnose mogelijk iets met de rug. Een foto werd gemaakt en daarop was duidelijk te zien dat de laatste rugwervels tot aan de staart aan het vergroeien cq aangroeien zijn. Door een zenuwkanaal naar haar been straalt de pijn haar been in. Te vergelijken met een hernia bij mensen. Hier is geen sprake van uitstulpen van tussenschotten maar aangroeing. Nu heeft ze een zwaardere pijn bestrijder, mag ze absoluut niet springen, traplopen, trekspelletjes en moet er veel rustmomenten zijn. Wel aangelijnd wandelen meerdere malen per dag (niet te lang), korte stukjes in een laag tempo naast de fiets. Voor Valma valt dat echt niet mee. Haar enthosiasme en plezier in sport en spel is moeilijk te beteugelen. Ze wil wel maar mag niet. Gewoon zielig maar het moet.
Prognose: de aangroei zorgt voor het vastzetten van de laatste wervels waardoor de zenuw wordt geblokkeerd en geen pijn meer afgeeft. Zo niet dan gaan we in overleg om te laten behandelen. Dat kan door operaties aan de wervels of met een soort kijkoperatie plaatselijk behandelen. We hopen niet dat het opereren wordt want dat is niet zonder risico's.
Ze mag mee op vakantie naar Ost Friesland. Deze stond al gepland maar hebben we uitgesteld. We wachten nog even een paar dagen zodat eventuele bijwerkingen van de medicijnen zichtbaar worden. (Diarree of braken). We hebben een hondenkar voor achter de fiets voorzien van schokbrekers voor Valma gekocht zodat ze onderweg lekker kan genieten van fiets uitjes.
Al met al een zorg maar we gaan er wat van maken. Valma beteugelen zal heel moeilijk worden. We zullen het verdere verloop als er wat te melden valt in het blog aan de lezers vertellen.
Groetjes Theo en Rini en een lik van Valma.
Beloofd is beloofd dus onderstaand Foto's van Valma en Ruby het nieuwe hondje van onze dochter.
Het gaat nog wat onwennig. Ruby is erg snel en bewegelijk en kan nog niet los dus het blijft een beetje improviseren. Valma aan de riem en camera om de nek samen uitlaten. De foto's missen nog creativiteit en kwaliteit maar een volgende keer zal dat beter gaan.
Tot een volgende keer dus en nu al een poot van Valma.
In ons geval met een lange wandeling en een nieuw vriendinnetje.
Ja want Marijke heeft naast haar Jack Russel, waar Valma het niet zo mee kan vinden, een ander hondje aangeschaft. Ruby heet ze en is nog geen 1,5 jaar oud. Een Tibetaanse Terriër. Een beetje poedel-achtig maar dan met lang haar een kleine 45 cm hoog lief maar erg bewegelijk. Zij weet nog niet wat hondentaal is en heeft dus een onbevangen gedrag tegen alles en iedereen.
Met Valma was de kennismaking eerst wat te onstuimig maar al naar gelang de wandeling vorderde kwam er een zekere rust en werden de bekken over en weer besnuffeld en gelikt. Valma voorop, want daar is ze als roedeldier wel duidelijk in tegenover Ruby. We hebben ze nog niet samen los laten rennen daarvoor is het nog te vroeg. Ook nog geen foto's gemaakt. Deze zouden, met de riemen in de hand en twee hupsende honden, alleen maar bewogen zijn. Na het afscheid ben ik samen met Valma naar huis gelopen en daar wachtte voor haar gekookte kipfilet met brokjes als traktatie. Al met al een gezellige dag samen met Valma.
De volgende keer komt er een foto op het blog van Valma samen met Ruby.
Beloofd.
Valma heeft haar eerste workshop met goed gevolg afgelegd. Doel is het vinden van weggelopen of gestolen honden. Naast normaal speuren moet ze zich gaan richten op één specifieke geur van één specifieke hond. Vandaag was een workshop annex selectietest. Valma scoorde als "de hond met de meeste aanleg".
Haar baas was verhindert dus ze ging op pad met Marijke (dochter van het baasje).
Nog nooit samen met Marijke een cursus gedaan en dan dit resultaat. Dat beloofd wat voor de toekomst.
Onderstaand krantenbericht uit het Eindhovens Dagblad spreekt voor zich.
Honden leren zoeken naar soortgenoten
Boxer Valma zoekt samen met Marijke Egging naar haar favoriete speeltje verstopt in één van de doosjes. Op de achtergrond de andere deelnemers aan de speurhonden-workshop. foto Kees Martens
OISTERWIJK - Nee, de kleine Senna – een kruising tussen een Jack Russell en een teckel – is misschien niet zo geschikt als speurhond, moet baasje Erna Testroote uit Venlo toegeven.
Tijdens een speciale oefening waarbij Senna moet zoeken naar haar favoriete tennisballetje dat verstopt is in één van vier doosjes op een rijtje, keurt het hondje de doosjes eigenlijk amper een blik waardig.
Testroote en Senna deden zondag in Oisterwijk mee aan een speciale workshop om honden te selecteren die geschikt zouden kunnen zijn om te speuren naar honden die kwijt zijn geraakt. De workshop is bedacht door Testroote en de Somerense Jolanda Hurkmans, nadat haar witte herder Angel vorig jaar gestolen werd.
"Zelf was ik helemaal lamgeslagen", vertelt de Somerense. "Maar mijn dochter maakte een speciale Facebookpagina om Angel terug te vinden." Dat werkte; Angel werd gevonden. Sindsdien loopt het op deze pagina storm met mensen die ook hun hond kwijt zijn.
Testroote en Hurkmans wilden iets doen om baasjes in dit soort situaties te helpen en kwamen zo op het idee van de speurhonden. Oproepen op internet om potentiële speurhonden te vinden, leverde veel geïnteresseerde baasjes op.
Zodoende was gisteren een eerste workshop om te kijken welke dieren eventueel geschikt zijn om een echte speurhondentraining te volgen.
Dat is volgens trainster Carola Boertjes namelijk niet iedere hond. "Natuurlijk kunnen alle honden wel naar een speeltje zoeken", legt ze uit. "Maar kan hij dat ook nog als het heel koud is, of in de blubber, of als er allemaal mensen omheen lopen?"
Bovendien functioneert de ene hond nu eenmaal beter in de stad en de andere in het bos. Daarom zijn voor verschillende zoekacties verschillende honden nodig.
En er is nog een complicerende factor. Eentje die Boertjes de deelnemers vooraf stevig op het hart drukt. "Ik maak jullie eerst een beetje bang", zegt ze. "Want het is niet altijd prettig wat je vindt als je gaat speuren. Misschien ligt de zoekgeraakte hond wel ergens dood."
Na die waarschuwende woorden is het tijd voor de workshop. Door middel van allerlei zoekoefeningen kijkt Boertjes welke honden in aanmerking komen voor de echte opleiding.
"Ze moeten gedreven zijn en willen werken", legt Boertjes uit. "En ze moeten graag iets voor hun baas willen doen, want bij het speuren vormen baas en hond een team."
Onder andere boxer Valma lijkt te beschikken over talent. De hond wordt begeleid door Marijke Egging uit Loon op Zand, maar is eigenlijk van haar ouders. "Mijn ouders hebben haar nu een jaar en hebben alle vaardigheidstrainingen al met haar gedaan", legt Egging uit. "Nu zijn ze op zoek naar iets anders dat ze Valma zouden kunnen leren."
"Toen zagen we de oproep op Angel's Facebookpagina. Dat kwam mooi uit, want zo doen we iets wat we zelf leuk vinden, en waar we andere mensen ook nog mee kunnen helpen."
Ook Faith en Angel, de honden van Hurkmans, lijken volgens Boertjes op het eerste gezicht geschikt als speurhond. De komende maanden volgen nog meer workshops. Het is uiteindelijk Hurkmans' en Testroote's hoop dat daaruit acht verschillende soorten honden geselecteerd kunnen worden, die opgeleid worden tot speurhond.
Bij dit spel moest Valma blijven zitten terwijl ik met de bal er van door gaat en hem ergens neerleg. In dit geval zon 60 meter. Ik loop van die plek een behoorlijk stuk weg ( 30 meter). Pas nadat ik roep mag ze de bal gaan halen en naar mij brengen.
Dit beheerst ze goed.
Helaas is de beeld en geluidskwaliteit van mijn fototoestel niet alles. Ik zal zien of ik een betere versie kan maken. Maaronderstaand al vast een indruk.
vrijdag 1 februari 2013
Het was erg wennen de eerste dagen. De katten vertrouwden Valma niet en Valma snapte niet dat de katten niet meteen met haar wilden spelen. Ook samen in de tuin genoten wij van Valma en anders om. We kunnen ons nu niet meer voorstellen dat zij pas anderhalf jaar bij ons is. Overal gaat ze mee naar toe. Met de camper erop uit is geen probleem ze past zich goed aan. Sneeuw, water deert haar niet zo lang ze maar kan spelen. Vriendelijk tegen vreemden is ze niet echt. Dan moeten we echt een beetje oppassen. (Dat vinden we geen slechte eigenschap). Naar ons gezin, de kinderen en kleinkinderen is ze in elk geval prima prima. Ten opzichte van andere honden gaat het meestal goed. Als andere vervelend doen weet ze haar vrouwtje wel te staan.
Inmiddels weten we al goed wat ze wel en niet wilt en kunnen vooraf situaties wel inschatten.
Op de cursussen doet ze het zeer goed. In één jaar tijd alle drie de cursussen met goed gevolg gedaan. Nu gaan we eerdaags starten met een speurcursus gericht op het opspeuren van weggelopen of gestolen honden. Later ook speuren naar kinderen die zoek geraakt zijn is de opzet.
In hoeverre dit een succes wordt leest u vast verderop nog wel een keer.
Een kleine impressie van ons "gezin" geven onze onderstaande foto's weer.
Tijdsvolgordelijk van september 2011 tot nu februari 2013.
Veel kijk plezier!.
Tijdsvolgordelijk is het nieuwste bovenaan geplaatst muv de eerste foto hieronder die was nog van het kennismaken.
16 september 2011 kwam "Valma" als herplaatser bij ons in huis.
Ze kreeg een nieuw baasje en baasinnetje, een poes en een kater en tropische vissen als vriendjes.
Veel ruimte, bossen en duinen om te wandelen en te stoeien.
Wij kregen, zo later zou blijken, een lieve speelse huisgenoot erbij.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
